بررسی اثرات تلقیح سویا (Glycine max (L.) Merr. ) با سویه‌های مختلف باکتری (Bradyrhizobium japonicum) بر گره‌بندی و میزان تثبیت نیتروژن

به منظور مطالعه اثرات تلقیح یک رقم و یک لاین سویا با سویه‌های مختلف باکتری همزیست و تعیین بهترین ترکیب باکتری و رقم طرحی در شرایط گلخانه به صورت بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در کرج به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از یک رقم سویا به نام ویلیامز ویک لاین به نام لاین 11 (11L ) و چهارسویه باکتری برادی ریزوبیوم به نام‌های هلی نیترو (Helinitro) ، خاک و آب (SWRI = Soil and Water Research Institute)، های استیک (Highstick) و سویار به همراه یک تیمار بدون تلقیح (شاهد). آزمایش فوق در شرایط مزرعه‌ای نیز با تیمارهای یاد شده با سه تکرار و در قالب طرح کرت‌های خرد شده اجرا شد. در هر دو آزمایش گیاهان تا مرحله ظهور غلاف نگهداری شدند. صفات مورد بررسی دراین تحقیق شامل تعداد گره، وزن خشک گره، وزن تک گره، نسبت وزنی اندام‌های هوایی به ریشه، وزن خشک اندام هوایی، درصد نیتروژن در خاک و میزان تثبیت نیتروژن به روش تعادل نیتروژن (N- difference) بــودند. نتــایج نشان دادنـد که سویه های‌استیک نسبت به سایر سویه‌ها از کارایی گره‌بندی و تثبیت نیتروژن بیشتری برخوردار بود و لاین11 نیز به دلیل همزیستی و سازگاری بهتر در منطقه نسبت به رقم ویلیامز برتر بود . بیشترین مقادیر در خصوص تعداد گره (3/10)، میزان وزن خشک گره در گیاه (19/0 گرم)، وزن خشک گیاه در مرحله برداشت (7/34 گرم) و نسبت اندام‌های هوایی به ریشه (9/5) در شرایط مزرعه و بیشترین مقادیر در خصوص تعداد گره در گیاه (2/13)، میزان وزن خشک گره (18/0 گرم در گیاه)، وزن خشک گیاه در مرحله ظهور غلاف (16/33 گرم) و نسبت وزنی اندام‌های هوایی به ریشه ( 6/6) در شرایط گلخانه مربوط به ترکیب باکتری های‌استیک و لاین11 بود. به طورکلی این ترکیب به عنوان بهترین ترکیب برای سویا درمنطقه کرج تعیین گردید.